Het verzoek

Vandaag heb ik een verzoekje gekregen,dat ik al 3 dagen geen blog heb geschreven!!!!

Heb er eigenlijk geen woorden voor,en ook geen reden waarom.

Maar ik ga graag op het verzoekje in van deze jonge vrouw,die overigens een poosje geleden mijn hart heeft gestolen,en niet alleen die van mij .



Eerst ga ik vertellen wat ik donderdag ,vrijdag en zaterdag heb beleeft .

Donderdag had ik om twee uur een afspraak met Petra,ik kwam haar maandag tegen bij het huis van de Gemeente,ik moest daar zijn om de indentiteitspas te halen van mijn jongste ,die ik niet meekreeg.

Petra en ik zijn bevriend met onze gezamelijke vriendin Pieta+,ik zeg zijn,maar misschien moet dat ook wel waren zijn,want schrijf je dit per defenitie in voltooid verleden tijd of tegenwoordige tijd dat je bevriend bent met Pieta+, zij is namelijk overleden de schat,en verder laat ik haar met rust,ik denk namelijk dat we verder gaan in een andere dimensie nadat ons lichaam hier sterft

Petra en ik zijn na deze heftige tijd verder gegaan met vriendinnen zijn.Soms zien we elkaar na een jaar weer eens,we zijn autonome mensen,legt Petra die middag uit.

We hebben die middag in het bijzijn van Selina(vriendin van mijn oudste zoon) en Tristan(jongste zoon van Petra),weer heerlijk bijgekletst en ik kwam erachter dat ik haar heb gemist,terwijl ik eerst helemaal geen zin had in de afspraak,afspraken maken mij stekelig!!!

's avonds had ik weer een afspraak,rondvaart door Leeuwarden met

12 culmeiden,wat afgeleid is van culclub,3 jaar geleden opgericht,vrouwen die allemaal geinteresseerd zijn in kunst en cultuur,om de beurt organiseert een ieder een uitje,de eerste keer was bij mij thuis, film over Pollock,trouwens de rondvaart avond eindigde op het terras op de kelders,het was gezellig.



Van de vrijdag en de zaterdag staat me niets anders bij als boodschappen doen.

Wat me nog wel heel duidelijk bij staat zijn de tranen van Selina donderdag, voordat ik naar mijn afspraak met Petra moest,toen ze me vertelde,nadat ik haar vroeg hoe het met haar ging,dat ze al een paar dagen zo'n vervelende, enge pijn op haar borst had,waarschijnlijk een knoop in de spieren rond de ribben wat het inademen pijnlijk maakt,maar het huilen van deze vrouw, die me vandaag vroeg waarom ik de afgelopen 3 dagen geen blog meer had geschreven ,raakten mij diep,zo intens verdrietig .Gelukkig ging het vandaag weer een stuk beter met Selina,de vrouw die mijn hart heeft gestolen,en die van mijn zoon.