Ons Hondenkind

Weet dat er lezers onder jullie dit verhaal niet erg smaakvol zullen vinden,maar ik vind het zo schokkend dat ik het even wil delen.
Deze blog gebruik ik namelijk als een soort therapie voor mezelf,afreageren,mijn naasten doen dit op een boksbal,maar aangezien ik mijn polsen nodig heb(ik schilder)kan ik dus beter maar niet op de boksbal losgaan.
Wij hebben een huisgenoot Bink de Beagle,Bink heeft ons hart veroverd ,en is niet ons huisdier maar ons maatje ons hondenkind.

Bobby+ is onze cairn hij werd 18 jaar,ook van hem hebben we veel gehouden.

Met Bink hebben we een soort haat /liefde verhouding,hij is een kwajongen 1ste klas,we laten hem veel socialiseren en rennen in de Groene Ster,mogelijk 5 x per week,zodat Bink s'avonds hopelijk de boel en de buurt niet tot wanhoop drijft.

Dit uitje is voor ons allen altijd een feest,ware het vandaag verre van dat.!!!!!!!!
Wij lopen en kletsen,Bink snuffelt en snuffelt,piest en poept,socialiseert,speelt, hangt af en toe de macho uit,loopt ook als een verliefde gek achter kleine vrouwtjes aan.
Soms verliest hij ons uit het oog maar wacht dan trouw tot we weer in het zicht zijn,of komt als een gek achter ons aan vliegen zodra we fluiten,deze keer moest bink ook gefloten worden,maar we konden fluiten wat we wilden maar al wie kwam...geen Bink.
Wouter liep terug over het bruggetje om hem te gaan halen,ik stond klaar om te filmen zodra ze samen weer over de brug tevoorschijn zouden komen,het duurde even voordat ik de knop kon indrukken....Bink kwam een beetje wild tevoorschijn achteruit kijkend of Wouter eraan kwam.
Ik zag wouter nog niet maar kon hem wel horen...begreep ook nog niet wat ie precies zei,maar het ging over Bink en of ik even wilde ruiken.
Na eerst te kijken naar Bink en te luisteren wat Wouter vertelde,begreep ik dat onze hondenkind  in stront had liggen rollen en er ook nog smakelijk van had zitten smullen,hij......  likte zich nog om de bek ,er was nog een kleine kans dat het hopelijk paardestront zou kunnen zijn,maar ik geloof dat Wouter zei dat hij Bink uit de bosjes moest halen,en een paard gaat niet in bosjes zitten kakken,dus mijn angstige (ben nogal een angstig mens immers)vermoeden werden bevestigd toen ik naar Bink toeliep en moed verzamelde om aan hem te ruiken.....stront van mijn eigen soort!!!!!!!!!!!!!
En als je dan ook nog de sporen op zijn anders witte stukken vacht ziet en de halsband nou dan kan ik je verzekeren dat het geen nette taal meer is wat ik uitsla @#$*&!@#$%^^&&a#$%^*%#
"Nou we moeten hem maar in het meer gooien"was mijn eerste optie,"zo kan hij namelijk niet in de auto"
 was ik heel duidelijk,"en dan wassen in het meer en kleddernat met vloeibare stront de auto in, nou mooi niet"was Wouter zijn antwoord.
Nee dat was geen optie,het sloeg helemaal nergens op wat ik had bedacht,Bink huppelde vrolijk voor ons uit,zelfs andere honden die even een snuifje hadden opgesnoven vluchten weg,en daar moesten wij straks mee in in de auto,32 graden en maar 1 raam open want de andere is stuk.
Ons leuke uitje was als een kaartenhuis in elkaar gevallen.
En Bink,die zit nu naast me,gewassen met hondenshampoo,detol,met axe ingespoten tanden gepoets,ik begin weer een beetje van hem te houden maar het duurt nog een lange tijd voor we hem weer kunnen knuffelen.